Forum

podoba mi się ta profanacja <3

tak mię się zdawało, że już tę profanacyję gdzieś wrzucałem
viewtopic.php?p=29469#p29469

zajebistość oryginału polegała na kontrastach, w tym egzaltowanego damskiego głosu z mocnym riffem i takąż tematyką. to tutaj ^, to jakieś nieporozumienie.

już autentycznie wolę akustyczną wersję naszych talentszołowych lokalsów.

Popcio pisze:tak mię się zdawało, że już tę profanacyję gdzieś wrzucałem
viewtopic.php?p=29469#p29469

faktycznie, natomiast mój telefon twierdzi że byłam wtedy w Imielinie i dlatego mi umknęło

edit
ta pani wyżej ma taką paskudną manierę w głosie, jak szakira albo zenek martyniuk. nie podoba mi się.

z tym zenkiem i siakirą będę musiał uwierzyć na słowo, bo nie słyszałem typów, aczkolwiek zgoda, że różnych manier pani akurat ma co nie miara - normalka u młodzieży, zwłaszcza potalentszołowej.

don't worry, be happy

co prawda oryginał z lat 70tych, ale kawałek tak zacny, że nie mogłem się powstrzymać

Ostatnio tle tych profanacji w radiu że wymiotuję.

może nie do końca kower, ale świetne to

no świetne by było gdyby nie te panie

no, ale bez tych pań to już chyba było.

zajebisty koleś:

to jeszcze hicior simple minds


i z trochę (ale tylko trochę) innej beczki

tak mię się zdawało, że już tę profanacyję gdzieś wrzucałam, mianowicie na poprzedniej stronie

no nie, wrzucałaś tego samego imitatora, ale w trochę innym repertuarze.
przynajmniej zdałem sobie teraz sprawę, że to nie jest tak, żebym nie lubił brusa dickawsynu. ja zwyczajnie mam zbyt wrażliwe ucho, żeby znieść barwę i tembr jego głosu na dłuższym, niż parominutowy dystansie. gdyby np. taki "the rime of the ancient mariner" był wypchany wokalem od początku do końca, to zaiste, mógłby stanowić dla mnie narzędzie kaźni pokroju żelaznej dziewicy .

Popcio pisze: brusa dickawsynu

oh no really, będziesz tak gupio odmieniał jego nazwisko , wszak to nie jego wina, że takie ma a nasze polskie nie są lepsze

Popcio pisze: mam zbyt wrażliwe ucho, żeby znieść barwę i tembr jego głosu na dłuższym, niż parominutowy dystansie

to się nawet trochę zgodzę bo na dłuższą metę on pieje, ale że lubię repertuar to i jestem nieobiektywna

Popcio pisze: .gdyby np. taki "the rime of the ancient mariner" był wypchany wokalem od początku do końca, to zaiste, mógłby stanowić dla mnie narzędzie kaźni pokroju żelaznej dziewicy

no proste i dlatego właśnie dużo tam instrumentala
aż se nawet przesłuchałam the rime a potem 7th son a potem brave new world i to jest chyba wciąż moja ulubiona płyta

brave new world nie ma słabego kawałka, rzekłam.

jak tam se chcesz. ja bym bez grama żalu z miejsca wywalił "blood brothers" i co najmniej poskracałbym o 1-2 minuty "dream of mirrors", "the thin line between..." i przede wszystkim "nomad", który mógłby być jednym z lepszych kawałków ironów, gdyby ci na nie zaiebali go "epickością" na siłę.
w sumie, to jeszcze z "the mercenary" mógłbym się pożegnać, bo to wszystko już gdzieś było, a tekst głupi, nawet jak na harrisa.

zawsze mówiłem, że Brave New World to ostatnia płyta Iron Maiden, która mi się naprawdę podoba, ale dzisiaj sobie włączyłem najpierw ją, a potem Somewhere In Time i kuźwa, to przecież koło siebie nawet nie stało.



są tu niby fajne piosenki, ale nie tak fajne jak mogłyby być, bo raz, że brzmienie drewniane (może jeszcze nie taka tragedia jak na następnych płytach, ale słabizna i tak), a i wokalnie już kończy się śpiewanie, a trochę zaczyna wycie.

a tu, proszę:



świetna muzyka, fajny wokal, zajebiste idealnie pasujące do całości brzmienie (powiedziałbym, że to może być najlepiej wyprodukowana płyta IM). takiej muzyki chce się słuchać! chciałbym, żeby to Brave New World ktoś kiedyś nagrał od nowa (te kolejne płyty w sumie też, bo może by się okazało, że wcale nie są tak beznadziejne jak mi się zawsze wydawało) z innym wokalistą i jakimś sensownym producentem, który potrafi nagrywać klasyczne zespoły na nowoczesnym sprzęcie, tak, żeby to nie brzmiało, jakby ktoś odpiłowywał sobie drewnianą nogę. wtedy chętnie bym do tego wrócił.

z tym najlepszym wyprodukowaniem, to bym się nie zapędzał, bo ( nie wiem czy przez "twórczy" mastering czy przez te eksperymenty z syntezatorami) chwilami zalatuje mi tam tanim plastikiem. natomiast kompozycyjnie kawałek o olku wielkim, to czołówka najgorszych ajronowych "długodystansowców" ever. choć, jeśli odjąć to i 'heaven can wait', to reszta materiału jakoś tam się broni i wśród płyt z dickiem na wokalu pewnie załapałaby się w moim top 5.
z kolei 'brave new world', jeśli miejscami jest drewniany, to nie za sprawą produkcji (bo ta jak na konieczność upchnięcia w scenie trzech gitar, jest zaskakująco dobra i przede wszystkim dynamiczna), tylko właśnie przez sztampowe chwyty na poziomie songwriterstwa. słabych albo za długich piosenek nie da się naprawić nagraniem ich na nowo.