Czego teraz słuchacie?

[Popcio]

suchy nie ma umiaru w spamowaniu już nawet tematów muzycznych siwym wieprzkiem i jego świtą.

a dzisiaj słuchamy tego:

[Cham Solo]

Giraffe Tongue Orchestra - Broken Lines



klasa album.

[Cham Solo]

a tak se, ku własnemu zdziwieniu, odkurzyłem:

[Suchy Wilk]

^ nie ma to jak pirate power metal. To były czasy




A zupełnie przypadkiem pod spodem trafiłem na staroć

[Cham Solo]

chyba tylko jogini śmiechu z Warszawy mówili na to power metal, ale w sumie może być.

[Suchy Wilk]

Wiadomo, że głupio ci jako hipsterowi, że podoba ci power metal.

Z okazji VII sezonu

[Cham Solo]

nie jako hipsterowi, ale oczywiście. tylko, że to raczej wyłącznie przy tym power metalu, który mi się faktycznie podoba. do running wild to akurat nie ma zastosowania, bo za moich czasów, oprócz warszawskich hipsterów, nikt tego power metalem nie nazywał.

[Cham Solo]

tymczasem z okazji 20-lecia ostatniego WIELKIEGO albumu Paradise Lost:





kurna no, nie wierzę, że to już tyle czasu...

[Vesper Lynd]

od razu mi się skojarzyło z 20-leciem innego świetnego albumu

[Popcio]

coś się wam obydwojgu pokićkało.
ostatni (i w zasadzie jedyny) wielki album paradise lost dwudziestolecie obchodził w 2013 roku.
natomiast "album o the year" fnm, to niestety płyta nijaka, na której co drugi kawałek sprawia wrażenie niedorobionego i słychać już wyraźnie, że to "coś" w zespole wypaliło się. w ramach ciekawostki dodam, że to była pierwsza płyta cd, jaką kupiłem za osobiście zarobione pieniądze.

[Cham Solo]

lol, ze wszystkich twoich (dosyć licznych zresztą) kontrowersyjnych opinii muzycznych, ta jest chyba najdalsza od prawdy. każda płyta PL do "one second" to rzecz absolutnie niepodrabialna. na każdym jest ta magia (sorry za te slogany, ale w przypadku tego zespołu nie dam rady inaczej), która po tamtym albumie się ulotniła i której zalążki zaczęły powracać dopiero na "the plague within". w ogóle myślę sobie, że żaden inny zespół nie miał na mnie takiego wpływu i gdybym kiedyś nie usłyszał "gothic", to może dziś też byłbym gościem słuchającym blendersów i tym podobnych...
szanuj panie, bo szanować trzeba. wielki zespół.

[Cham Solo]

od razu mi się skojarzyło z 20-leciem innego świetnego albumu

skojarzenie bardzo poprawne. ja akurat ich wielkim fanem nigdy nie byłem (chociaż lubię posłuchać od czasu do czasu), ale ten kawałek, który wrzuciłem zawsze mi się kojarzył (głównie za sprawą wokali) z FNM właśnie.

[Popcio]

akurat to czy płyta jest podrabialna, czy też nie, przy jej ocenie ma dla mnie znaczenie drugorzędnę. liczy się przede wszystkim to ile procent albumu stanowią dźwięki na wskroś zajebiście wymyślone i zagrane, a ile zbędne, niepasujące, niepotrzebne i inne zapchajdziury.
to, co paradise lost wydali po "believe in nothing" znam raczej pobieżnie ale wcześniejsze płyty mam osłuchane na tyle intensywnie, by na spokojnie stwierdzić, że jedynym ich krążkiem zbliżonym jako całość do wielkości jest "icon". nic innego koło niego nawet nie stało, zwłaszcza nie ten rozmiękczony klawiszem i elektroniką budyń z "one second".

w ogóle myślę sobie, że żaden inny zespół nie miał na mnie takiego wpływu i gdybym kiedyś nie usłyszał "gothic", to może dziś też byłbym gościem słuchającym blendersów i tym podobnych...

nie zganiaj na paradise lost całej winy za to, że masz kija w dupie, bo rzeczywiście stracą u mnie na szacunie.

[Cham Solo]

no to masz w sumie sześć płyt z dźwiękami zajebiście wymyślonymi i zagranymi, bez zbędnych, niepasujących i innych zapchajdziur. powinieneś być usatysfakcjonowany.
na te twoje "intensywne" osłuchanie ja mam pewnie z kilkunastokrotną przebitkę, więc też na spokojnie mogę ci powiedzieć, że Icon to nawet nie jest ta najlepsza płyta, choć jest to oczywiście płyta wielka i wspaniała, gdyż wszystkie ich albumy do "one second" to płyty wielkie i wspaniałe. nawet ten klawiszowy budyń, który wciąż jest jedną z najlepszych prób łączenia ciężkiego rocka z takim radiowym, popowym graniem.

gdybym był złośliwy, to powiedziałbym, że fani blendersów faktycznie nie mogą mieć kija w dupie. w zasadzie, to muszą mieć tam spore luzy

[Popcio]

no to masz w sumie sześć płyt z dźwiękami zajebiście wymyślonymi i zagranymi, bez zbędnych, niepasujących i innych zapchajdziur. powinieneś być usatysfakcjonowany.

nie wydaj mię się. nawet najlepsza z tych sześciu nie jest idealnie równa, acz niewiele jej brakuje. może jeszcze "shades of god" jest na bardzo wysokim poziomie. debiutu i drugiej płyty chyba nie byłbym już w stanie sobie włączyć i przesłuchać od początku do końca, mimo, że kiedyś "gothic" zajebiście mi się podobał, a dialog growlu z damskimi zaśpiewami wydawał mi się w pytkę.
do "draconian times" mam sentyment, bo dostałem tę płytę (a właściwie jeszcze kasetę) w prezencie i była to pierwsza rzecz pl z jaką się zetknąłem. niemniej poza większością kompozycji, które trzymają pułap, słyszę też na niej fragmenty zwyczajnie nużące.
natomiast budyń z one second to dla mnie budyń, nic więcej.

gdybym był złośliwy, to powiedziałbym, że fani blendersów faktycznie nie mogą mieć kija w dupie. w zasadzie, to muszą mieć tam spore luzy

trudno mi się do tego odnieść, gdyż nie znam żadnego fana blendersów.

[Tutti]

https://youtu.be/1CBqHw-MS18

[Suchy Wilk]

(0:55 któż to w dzieciństwie?)

[Popcio]

(0:55 któż to w dzieciństwie?)

martin lawrence?

[Suchy Wilk]

Nie znam.

Pół sekundy dalej.

[Liseł]

Jako że lubię lata 80te i nawiązania do nich